شده ام حیدری
آفـریدند مرا سـینه برایت بزنم
هر کجا نامِ تو آمد به لبم شد وطنم
عزت این است که در روضه یِ تو جان بدهم
دولت این است که از غصـه یِ تو جان بکَنم
گاهگاهی به خودم از تهِ دل می گویم
که من از اهلِ بُکا مثلِ حسین و حسنم
شده ام حیدری و پایِ علی می مانم
مادرم خواسته که فاطمیه سینه زنم
... وَ بلافاصله یادِ عمَلـم می افتم
ذکرتان نیست به اندازه یِ بُعدِ دهنم
تو تمـامیِ مـَعانیِ تولایِ عـلی
وَ گنهکارترین بنده یِ دربار... منم
چادرِ خاکـیِ تو بیرقِ عزت بوده
روضه ات افضلُ الاعمالِ من است و سخنم
منتظر ندبه بخوان منتقمت می آید
بی قرارِ دمِ یا حیدرِ یابن الحسنم
- شنبه
- 7
- بهمن
- 1396
- ساعت
- 14:4
- نوشته شده توسط
- ایدافیض
- شاعر:
-
حسین ایمانی
ارسال دیدگاه