بده اجازه نشینم دمی 
برت  مادر

نثار اشک کنم در بـرابـرت مادر

اگر مرا به دل
خود انیس می دانی

بگوی درددلت را
به دخترت مادر

بگو برای من آخر چرا تو می گیری

مدام چهـره خـود را ز همـسرت مادر

ترا چه گشته که
این روزها نمی خیزی

دگـــر به پیـش پـدرهـم
ز بسـترت مادر

رخ لئال تو کـه پیـش ازاین کبود نبود

مگر چه آمده در کوچه بر سرت مادر

ز چشـم هـای تـو
شــرمندگی شود معلوم

دمی کی می نگری
سوی شوهرت مادر

شنیدم از در و همسایه هاکه می گفتند

دگـــر تـمـام شــده عمـرمـــادرت مادر

اگر صحیح بوَد
حرفشان که وای به من

سیـاه شــد به جــهان
روز دخـترت مادر

یقین منــادی غیبـی نـویــد داده تــرا

که می روی پیِ نوزاد پرپرت مادر