مرثیه ی حضرت زهرا س با سبک سنتی
(در کودکی شد قسمت من خانه داری)


زهرا نرو بی تو علی بیچاره میشه
در سوگِ نخلستانِ غم آواره میشه

داری وداعی آهسته بر لب
جانِ تو سوزد در آتشِ تب

زهرا برایم نخل و چَه محرم نمیشه
غیرِ تو بر زخمم کسی مرهم نمیشه

بینی غریبم ای مهربانم
بر کی سپاری این کودکانم؟

زهرا تو که از حال و روزِ من گواهی
اینجا مرا بی تو نه یار و نه پناهی

زینب ندارد تابِ فراقت
از من بگیرد هر شب سراغت

آخر علی بی تو چگونه جان بگیرد
گو در کجا پهلو از این طوفان بگیرد؟

داغِ غمِ تو بر من گرانه
دلگیر و خستم از این زمانه

این کوهِ غم از شانه هایم کم نمیشه
این دربِ سوخته که مرا همدم نمیشه

با من بمان تو ای غمگسارم
هِجده خزان و هِجده بهارم

دیدم که جولان رفته ای در آتش و خون
لیلی چه پرپر شد جلوی چشمِ مجنون

چادر ز رویت آتش گرفته
هر تارِ مویت آتش گرفته

کاری ز دستم بر نمی آید عزیزم
تنها ز غمهای تو اشکِ خون بریزم

میبینمت من با دستِ بسته
پشتِ مرا هر آهت شکسته

تنها خوشیِ من در این دنیا تو هستی
خیز و چرا اندر میانِ خون نشستی

طفلان سراغ از مادر بگیرن
خیز و تو را در بستر نبینن

خواهم ز دردِ بی کسیِ خود بمیرم
امّا تو را اینگونه من محزون نبینم

خون میچکد از زخمِ جراحت
از روی تو من دارم خجالت

سجّاده را زینب برای تو گشوده
داری خجالت چون سر و رویت کبوده

از من مپوشان تو روی خود را
زخمِ عمیقِ بازوی خود را

فضه بچین خاک تیمم را برایم
جای وضو قدری به زخمِ رو بسایم

فضه مبادا زینب ببینه
تنها تمامِ دردم همینه!


در نوجوانی گشتی تو پرپر
مظلوم مادر، مظلوم مادر (۲)

ای وای مادر، ای وای مادر
با تو چه کرده دیوار و آن در
با تو چه کرده آن آتشِ در
مظلوم مادر مطلوم مادر (۲)

"هستی محرابی"