برو ای صبای رحمت خبری کن آشنا را
به نگاه می فروشش برسان سلام ما را
و کسی نگفته شعری مثل تو شهریارا
"علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدارا"
که خراب و مست کردی دل مبتلای ما را
همه تشنه ی سبویی ز شراب کوثر آقا
سر عاشقان به خاک کف پای قنبر آقا
هوس سفر نداری به دیار نوکر آقا
شده قلب پر گناهم به مثال خیبر آقا
تو بیا و فتح کن قلعه پر جور و جفا را
همه روز در پی تو،همه شب در انتظارت
دل غرق ظلمت من که فقط شده دچارت
دل من پی جوابی است ز چشم بیقرارت:
که شبی نیفتد آقا به مسیر من گذارت؟
که نوازشی نمایی تو یتیم بی نوا را
به خیال رویت آقا همه شب نماز کردم
نی بی نوای نایم به لب تو ساز کردم
به امید دیدن تو سفر حجاز کردم
ز غمت شبیه کعبه در سینه باز کردم
که فقط شبی ببینم به دو چشم مرتضی را
می ناب از دو دستت به خدا حلال بوده
به جهان چه کس شبیهت پرِ از کمال بوده
رجز دشمن حیدر همه قیل و قال بوده
که شکست دادن تو عملی محال بوده
چه کسی داشته آخر جگر جنگ شما را
"سر خم می سلامت شکند اگر سبویی"
چه شود اگر ز دریا برسد به رود جویی
همه ناطقان خموشند اگر سخن بگویی
و اگر رخی نمایی که نماند آبرویی،
همه بت پرست رویت بشوند ای نگارا
همگان مست کلامت،همگان مست طلوعت
نرسد هیچ پیمبر به شکوهت به خضوعت،
به صلاتت به زکاتت به قیامت به خشوعت
تو کمی ذکر بگو تا برسم من به رکوعت
علوی زاده و هر دم از این،شکر خدا را
و به بند هشتم شعر، رسد هوای مشهد
که ز نسل حیدر آمد گهری برای مشهد
شب و روز، من توسل زده ام به پای مشهد
که شود رضا ز دست دل من رضای مشهد
همه خواهشم همین که بدهد کرببلا را
- پنج شنبه
- 26
- بهمن
- 1396
- ساعت
- 15:34
- نوشته شده توسط
- محمدرضا نادعلیان
- شاعر:
-
محمدرضا نادعلیان
ارسال دیدگاه