به یاد پدرهای از دست رفته

همه ی زندگیم بودی ورفتی، پدرم
هرکجا می نگرم روی تو آید نظرم

زندگی بی تو دگر گشته مرا بی معنا
خانه بی نور شده بعد تو زیبا قمرم

گل بی خار همه دوره عمرم هستی
دست گل چین اجل کرد مرا بی پدرم

مانده از کودکیم خاطره هایی یادم
مهربانانه تو بودی به سفرها به برم

رنجها برده تو،تا راحتی ما بینی
بوده ای مایه ی فخرم،به تو من مفتخرم

مهربانی وصفایت نرود از خاطر
بودی همواره به سختی وبلاها سپرم

زندگی بی تو بدادست صفا را از دست
توبدان،بی تو دگر مرغک بی بال وپرم

باز هم با تو کنم درد دل ای سنگ صبور
هرزمانی که بیفتد به مزارت گذرم