نوحه وزمزمه(سبک در آخر شعر)
درگوشه ی زندانم بی یار ویاور
زهرم داده از کینه خصم ستمگر
واویلا واویلا واویلا واویلا ۲
_____________
زهر هارون زد آتش بر دل وجانم
آید برون خون دلم از دهانم
واویلا....
_____________
داد از غریبی من در کنج زندان
افتاده ام روی خاک ومی دهم جان
یا رب علی را رسان بالین بابا
درد مرا دیدن او بود درمان
واویلا......
________________
چون مرغ بسمل زنم بر زمین پرپر
شد یا حسین ذکر من در دم آخر
واویلا.....
- یکشنبه
- 19
- فروردین
- 1397
- ساعت
- 17:31
- نوشته شده توسط
- اسماعیل تقوائی
- شاعر:
-
اسماعیل تقوایی
ارسال دیدگاه