مرقدِ پاکِ حسین قبله ی اهلِ ولاست
تربتِ پاکِ حسین زینتِ سجاده هاست

جوششِ خونِ حسین مثلِ چراغی هنوز
بر شبِ دلگیرِ ما یکسره نورِ ضیاست

جانِ جهان روشن از شورِ تماشایی اش
او که به دردِ دلِ خسته ی نالان دواست

گر چه که او تشنه لب در رهِ حق شد شهید
حنجره ی عاشقش تشنه ی آبِ بقاست

گر چه به جانان رسید در سفرِ کربلا
عالم و آدم ز غم تا ابد اندر عزاست!

#هستی_محرابی