گلِ نرگس
کی شود جلوه کند چهره ی ماهت
مثلِ آیینه شوم غرقِ نگاهت
دلم از شورِ جنونت شده لبریز
چشمِ من مانده غریبانه به راهت
زنده ام از مددِ لطف و عطایت
من به قربانِ همه عشق و صفایت
روز و شب زمزمه ام ذکرِ دعایت
کاشکی پَر بگشایم به هوایت
کاشکی در شبِ من رخ بنمایی
دلِ دیوانه ی من را بربایی
بی تو دلتنگ تر از ابرِ بهارم
بی تو دارم دلی از درد هوایی!
"هستی محرابی"
- چهارشنبه
- 12
- اردیبهشت
- 1397
- ساعت
- 17:57
- نوشته شده توسط
- هستی محرابی
- شاعر:
-
هستی محرابی
ارسال دیدگاه