گنبدش چهره ي
خورشيد منور گشته
ماه در حال وهواي
حرمش سرگشته!!!
آينه از بركاتش
چه زرنگي كرده
زير ايوان طلا
هم رده ي زر گشته
ذكر وَلله يُضٰاعِف
لِمَنْ شيعه ي حق
صدوده مرتبه
دورسر حيدر(ع)گشته
جاده ي مدح تورا
ديدم و من پرسيدم
هركس افتاد در
اين جاده چرابرگشته؟
به يقين ميرسد آنجا
كه غلو است فقط
و فقط ذات خدا
با تو برابر گشته
اين چه شوري است
ميان دل ديوانه شده
اين چه سري است
كه در ذهن مكرر گشته
كاش ميشد بنويسم
كه چه هستي حيدر(ع)
كاش ميشد كه
بگويم نفست محشر بود
بي خيال ادبيات
رديفم جان داد
قلم افتاد ولي
اسم تو بر دفتر بود
گشته هايم همه
مستانه زپا افتادند
نوبت بود شد و
وصف تو سرتاسر بود
خندق و بدر و احد را
كه همه ميدانند
ايهالناس علي(ع)
يك تنه خود لشگر بود
مثل مرحب مثلأ
كيست بجنگد با او؟
تابفهمد كه علي(ع)
فاتح صد خيبر بود
بي گمان شك ننموده
است پيمبر آن شب
تازه معراج فقط
يك جلسه منبر بود!!
علت اين است
اگر حضرت استاد نوشت
حق تعالي دو سه سال
از تو قديمي تر بود
- شنبه
- 15
- اردیبهشت
- 1397
- ساعت
- 20:58
- نوشته شده توسط
- ایدافیض
- شاعر:
-
حسین خیریان
ارسال دیدگاه