#امام_حسين_ع
گريه و نفرين حضرت نوح
وقتى كه حضرت نوح (ع) سوار كشتى شد، كشتى حركت كرد، تا به سرزمين كربلا رسيد، همينكه به سرزمين كربلا رسيد، زمين كشتى او را گرفت، بطورى كه حضرت نوح (ع) ترسيد غرق شود، دستها را به دعا و نيايش برداشت، وپروردگارش را خواند و عرض كرد: خدايا، تا كنون مشكلى برايم پيدا نشده، ولى تا به اين سرزمين رسيدم ترس و وحشت عجيبى برايم ظاهر گشت، و بدنم لرزيد و خوف شديدى تمام وجودم را گرفت، كه تا بحال اينجورى نشده بودم، خدايا علتش چيست؟
حضرت جبرئيل (ع) نازل شد و فرمود: اى نوح در اين سرزمين سبط خاتم پيغمبران و فرزند خاتم اوصياء كشته مى شود. و روضه كربلا را خواند.
حضرت نوح (ع) منقلب گشته و اشكهايش سرازير شد و فرمود: اى جبرئيل قاتل او كيست كه اينطور ناجوان مردانه حسين (ع) را بشهادت ميرساند؟!
حضرت جبرئيل (ع) فرمود: او را كسى كه نفرين شده اهل آسمان و زمين است مى كشد.
حضرت نوح (ع) (درحاليكه ناراحت وگريان بود) قاتلين
‎او را لعنت كرد
*همينجا عرض مى كنيم يا نوح نبى الله ص ، اگر شما به سرزمين كربلا رسيديد و دلشوره گرفتيد ، يك روزى هم خواهرش ام كلثوم س با رسيدن به سرزمين كربلا دلشوره گرفت ،راوى مى گويد : خود امام حسين او را آرام كرد ، اما گذشت تا روزى كه امام حسين به شهادت رسيد راوى مى گويد و تسابق القوم على نهب بيوة آل الرسول و قرة عين الزهراء البتول
سبقت مى گرفتند بر غارت آل پيامبر و دختران حضرت زهرا ...

منبع
داستانهايى از گريه بر امام حسين عليه السلام صفحات ٨-٩