ای نخل ها چرا همه امشب خمیده اید
افسرده، سینه سوخته و داغ دیده اید

ای چاه های خسته ی کوفه علی کجاست؟
آیا صدای ناله ی او را شنیده اید؟

در مسجد ای نماز گذارانِ داغدار
بنشسته سر به جیب خموشی کشیده اید

افسرده، دل شکسته، پریشان و نا امید
گویا تمامتان زعلی دل بریده اید

ای داغدیدگان علی ناله سر کنید
ساکت نسشته اید و خموش آرمیده اید

ای دشمنان دین خدا با کدام جرم
هنگام سجده فرق علی را دریده اید

مرغابیان! شما که گرفتید عبای او
در لانه ها چرا همه ساکت خزیده اید

عمّامه زرد و چهره زعمّامه زردتر
ای رنگ ها زصورت مولا پریده اید

ای ناله ها زداغ علی بس که سوختید
آتش درون سینه ی ما آفریده اید

ای اهل بیت جان به فداتان که از کرم
سوز درون «میثمتان» را خریده اید