مرغ جان پر زند از پیکر روحانی مولا
عرق مرگ نشسته است به پیشانی مولا

گر چه آزاد شد از حبس بدن، جان عزیزش
نشد از سینه رها نالۀ زندانی مولا

مسجد و منبر و محراب، بنالید خدا را
که زخون شسته شده صورت نورانی مولا

نخل خرما دل شب آمده سیراب زاشکش
چاه دارد خبر از نالۀ پنهانی مولا

مسجد و منبر و سجّاده و محراب پر از خون
بزم عشقی است که نازد به گل افشانی مولا

سفره های تهی و گریۀ اطفال و خرابه
همه هستند گواه شب مهمانی مولا

شیر بر قاتل خود بخشد و شمشیر به دشمن
بخدا مثل خدا نیست کسی ثانی مولا

مرغ شب پای مناجات علی گرید و گوید
معجز نوح کجا و دل طوفانی مولا

گو بدوزند لب از (میثم) و گیرند زبانش
همه اعضاش بود گرم ثناخوانی مولا