یادش بخیر شهر و دیاری که داشتم
باغ فدک نه، باغ بهاری که داشتم

با فاطمه اسیر غریبی نمی‌شدم
یادش بخیر دلبر و یاری که داشتم

زهرا یگانه بود و برایم قرار بود
یادش بخیر تاب و قراری که داشتم

آیینه‌ی جمال خداوندگار بود
یادش بخیر آینه داری که داشتم

با این همه، میان همان کوچه‌های تنگ
بشکست آن غرور و عیاری که داشتم

دستی پلید آمد و با تازیانه‌اش
از من گرفت دار و نداری که داشتم

بسکه رمق ز فاطمه‌ام تازیانه برد
افتاد روی خاک، نگاری که داشتم

پر زد پرستوی من و از آشیانه رفت
من ماندم و همان دل زاری که داشتم

اشک من و حسین و حسن بود نیمه شب
شمع و چراغ خاک مزاری که داشتم

ای چاه کوفه، فاطمه را بی هوا زدند
پیش حسن میان همان کوچه‌ها زدند