عزیز کرده‌ی شاهنشه مدینه سلام
بزرگ زاده ای و من غلام ابن غلام

میان سلسله اولاد حضرت زهرا
تویی که قاسمی و با ابالحسن همنام

مورخان ننوشتند روز میلادت
شب ششم به تو منصوب گشته در ایام

کسی که از تو طلب کرده رزق کرببلا
قسم به حضرت نجمه نمیشود ناکام

شفا گرفت به نام تو دردهای دلم
شدی همیشه برایم "مسکن الآلام"

تو نان سفره‌ی دو سفره دار را خوردی
شبیه بارش باران عنایت تو مدام

تو که مفسر اَهلیٰ مِنَ العسل هستی
کمی به ما بچشان یاکریم ازاین جام

بدون شک به تو آن لحظه وحی نازل شد
ز جبرئیل مقرب گرفته ای الهام

حسین تا بغلت کرد گفت آه حسن
ز سینه‌ی تو کند بوی دلبر استشمام

تمام اهل حرم در پی تو گریانند
چه محشری تو به پا کرده ای میان خیام

به وقت رفتن اگر قامت تو کوته بود
به روی خاک شدی قد کشیده مثل امام

همه به حال پریشان نجمه خندیدند
نگاه او به سرت بود کربلا تا شام