صاحب نفسا وقت سحر ياد ز ما کن
در بين قنوتت من آلوده دعا کن
 
در هم بخر اين باربهم ريخته ام را
کمتر گل زيباى خود از خار جدا کن

کشکول گداى سر راه تو گرفتم
که گاه کريمانه نگاهى به گدا کن

از دست گنهکارى خود خسته شدم من
اين مرغک پر بسته ز هر دام رها کن

دل مرده ام اى يارمسيحا نفس من
هوئى بکش و حاجت اين خسته روا کن
 
آخر بشود دورى تو قاتل جانم
با يک نظرى درد نفس گير دوا کن

جامانده ام از قافله ى سرخ شهيدان
 راهى دل ما را به مسير شهدا کن
 
اى زائر شش گوشه بيا يک سحرى را
ما را ز کرم در به در کرببلا کن