باز آمد گدای شبهایت
من کجا سفره سحرهایت

این تو بودی که راه وا کردی
دردهای مرا دوا کردی

این تو هستی لیاقتم دادی
نیمه شبها ضیافتم دادی

من و هم سفرگی خوبانت
من و هم صحبتی جانانت

منکه لایق نبودم اینهمه را
لطف و مهر و رضای فاطمه را

از تو با اینهمه گنه کاری
صله خواهم ز بس کرم داری

بر سر سفره مناجاتم
برسان رخصت ملاقاتم

گرچه ما را به دوست راهی نیست
نزد تو این زیاده خواهی نیست

دلِ تنگم امام میخواهد
بر امامم سلام میخواهد

من ز آقام فاصله دارم
من ز دست خودم گله دارم

منم آنکس که مانده از تو جدا
بار من را ببند چون شهدا

کربلایی کن عاقبت ما را
تا کنم شاد قلب زهرا را

تو به ما داده ای سعادت را
هم عبادت و هم شهادت را

تو بما مشهدالرضا دادی
تو گشایش به کربلا دادی

اربعین را تو برملا کردی
همه جا را توکربلا کردی

راه شش گوشه جاودانی شد
راهپیماییِ جهانی شد

مرجعیت مسیر روشن ماند
با ولایت ز فتنه ایمن ماند

طرح مرصادِ دیگری داریم
پشت هر مرز لشگری داریم

این وطن با تمامی هیبت
ملک زهراست دارد امنیت

سیصد و سیزده هزار شهید
داده ایم از سیاه و سرخ و سفید

سیصد و سیزده نفر سهل است
اهل ایران سراسرش اهل است

سیصد و سیزده نفر سردار
یک علمدار و امتی پاکار

امت شیعه امتحان داده ست
درس عبرت به دشمنان داده ست

غرب را کاسه لیسی از ما نیست
شیعه ی انگلیسی از ما نیست

مطمئنیم با تو کشور ماست
پرچمت روی دوشِ رهبر ماست

خصم ما را تویی که با خاری
آنسوی مرزها نگهداری

مُلک ری مِلک سیدالشهدا ست
همه جا پر ز بیرق زهراست

روز و شب در تمام هیئت ها
فاطمه همنواست با شهدا

عبد زهرا همیشه بیدار است
زخم این سینه ها ز مسمار است

ذکرها یابن العسگری شده است
روضه اینجا سراسری شده است

روضه ی کوچه و در ودیوار
روضه ی کوفه و سر بازار

روضه ی روسری و چادر و خاک
روز بی معجری و دختر پاک

روضه ی قتلگاه و یک لشگر
روضه ی زینب و تن بی سر

روضه ی تازیانه و دشنه
روضه ی شيرخواره تشنه

روضه ی غارت خیام حسین
گریه ی ما و التیام حسین