چه گنبد و چه حریم مطهری داری

چه بارگاه عجیبی چه محضری داری

چو سیب نیم پیمبر دلاوری داری

به پای پای ضریحت چه اکبری داری

به روی نیزه اعدا نشسته راس قمر

چه پهلوان و علمدار دلبری داری

ز گاهواره پاکش کند هوای پدر

چه کودکی چه عزیزی چه اصغری داری

چقدر نیزه و شمشیر نشسته بر جانت

چه زخمهای فراوان چه پیکری داری

به زیر سایه نرفته ز بعد کرببلا

چه با وفا چه ربابی چه همسری داری

چه دختری که نشسته در انتظار طبق

شبیه فاطمه ماند چه کوثری داری

رگ بریده ببوسد به گودی مقتل

چقدر صبور و خمیده چه خواهری داری

خمیده بود و ز داغت خمیده تر شده است

چقدر کمانی و خسته چه مادری داری

به زیر سایه دستت شدم گدای درت

چه دست با کرم و ذره پروری داری

شاعر: علیرضا اثنی عشری از مشهدالرضا  (ع){jcomments on}