کوچه در کوچه دلم ریخته بر دور و برت
چقدر خون جگر میرود از فرق سرت

پیش من راه برو بی کمکِ از حسنین
باورم نیست چنان تا شده امشب کمرت

ناله ی سوخته ی فزت و رب الکعبه
پرده بر داشته از راز دل خون جگرت

چشمت از ضربه شمشیر چه کم سو شده است
مثل زهرا شده دستان تو چشم دگرت

پنجه بر شانه ی دیوار نکش راه برو
پهلوی زخمیِ یاس است مگر در نظرت؟

مجتبی باز عصای دگری گردیده
خوب در کار عصا تجربه دارد پسرت

حتم دارم که در ان لحظه تیغ و محراب
اتش و داغی مسمار شده جلوه گرت