هوا هوای بهار و دلم زمستانی
و چشمم از غم غربت شده ست بارانی

چه بغض ها که نشسته به روی سینه ی من
از این غبارِ گرفته به هر دل فانی...!

کثیف شد همه دنیا به دست زور وستم
سیاه شد همه دلها،چه قدر ظلمانی!

تمام همت مردم شده ست قدرت و مال
به شهوت و به هر انچه زوال حیوانی!

خدا خدا بکند هر دل ستمدیده
«خدای من برسانم،به خط پایانی

کجاست منجی جانها که وعده میدادی
چه قدر غیبت ایشان شده ست طولانی»

همیشه منتظرم تا به دست منجی مان
جهان پر تنش ما رسد به سامانی

شب تولد اقا شد و دلم تنگ است
و کوچه با چه امیدی شده چراغانی

خدای من چه غریب است مهدی زهرا
و خواهش دلشان را تو خوب میدانی

دعای ندبه و هر جمعه با دلی مضطر
که پس زنی تو خدا،پرده های پنهانی

خدا کند که دعایش به استجاب اید
برای صلح و صفا مهدی ام شود بانی