کسی که وحی درآیینه کلامش بود
حدیث نور به لب ها علی الدوامش بود

نگین چمبرافلاکیان صداقت اوست
که صدق پرتوی از چلچراغ نامش بود

نیایش سحراو شمیم جنت داشت
سپیده چشمۀ نوری ز هر سلامش بود

به پاس رویش اندیشه های ناب بشر
قیام علمی او برترین قیامش بود

به راه شر مرو از روی جهل ونادانی
که راه خیربشر شیوه و مرامش بود

ولی شناس نگشتیم ورنه می دانیم
جواب ماهمه درحرکت غلامش بود۱

چقدر زحمت مارا کشید و وقت وداع
نماز اول وقت آخرین پیامش بود

چه التفات به خاصان کند خدا داند
نسیم شعر«وفایی» زلطف عامش بود