بسم رب الحسین(ع)

یه لاله ازتبارحیدر-میون کوچه های غربت
اصلا ازاولش مدینه-به حتک حرمت داره عادت
وقتی که بردنت شبونه-همش بودی به تاب ودرتب
زیرلبت زمزمه داشتی-امون امون ازدل زینب

بازم دودو آتیش بازم دست بسته
یه مرد غریبی شده دلشکسته
باحال پریشون روخاکانشسته
(واویلاواویلاامون ازغریبی)

صدای ناله هاش پیچیده-سوزو گدازش بی جوابه
پای پیاده پشت مرکب-رودستشم جای طنابه
یه عده نانجیب آقارو-کشون کشون توکوچه بردن
حتی یذره هم نامردا حرمت سنشم نکردن

با کابوس کوچه یه روضه رولبهاش
یازهراشده ذکرروزاهو شبهاش
نبودمرحمی به دل زارو تنهاش
(واویلاواویلا امکون ازغریبی)

تولحظه ی آخرت آقا-بیادشاه سرجدایی
یادغروب کربلاهو-یک سرروی نیزه هایی
غارت خیمه هاومعجر-یاد غم طفل سه ساله
بیاد گودال پرازخون-یه حنجرورگای پاره

یکی با یه دشنه یکی با یه نیزه
امون ازدل زینبو چشم هرزه
زداغت تموم وجودم میلرزه
(واویلا واویلا امون ازغریبی)