شیخ الائمه پیر دیر عارفان است
استاد عالم مظهر علم زمان است

گویند باید حرمت پیران نگه داشت
افسوس پیر ما اسیر ظالمان است

آتش زده بیتش،حریمش را شکستند
این شعله ها یاد آور قدی کمان است

عباسیان بس ظلم بر صادق(ع)نمودند
در آخر عمرش ضعیف وناتوان است

نامردمان زهری به مولامان خوراندند
کز سوز آن پیچد به خود،ناله زنان است

خون دلی که خورده در دوران عمرش
با یاری زهر از دهان او روان است

سر را بروی پای موسایش نهاده
چشمان موسی از برایش خون فشان است

بار دگر داغی به قلب آل حیدر
شهر مدینه باز ازغم نوحه خوان است

خاک بقیع شد مفتخر گردد مزارش
صاحب عزای او پیمبر در جنان است

بار دگر  زهرا(س)پسر از دست داده
از ناله اش غمگین زمین وآسمان است

همچون عمو و جد وبابای نکویش
دارای قبری بی چراغ وسایبان است

ای کاش باشیم وبرایش صحن سازیم
آنگه که روی مهدی زهرا(س)عیان است

شاعر:اسماعیل تقوایی