در فراق یار از تن جامه ها باید درید

در پی این در و گوهر کو به کو باید دوید



چاه کنعان را تمام کاروانها دیده اند

یوسف گم‌گشته ی ما را کسی آنجا ندید



نوکری نا لایق و بدکارم اما ماه من

خوب و بد باید که گاهی در کنار هم خرید



این همه بار گناه و معصیت بر دوش من

با گنه کاری کجا گوشی صدایش را شنید



کاش مهدی آید و دستی روی قلبم کشد

نامه ی اعمال تاریکم شود با او سفید



گرچه قلبش را شکسته با همه اعمال خود

در فراق روی ماهش اشکُ میبارد وحید



وحید زحمت کش شهری