عالم حریم حرمت آل پیمبر است  

کلِّ فلک همان فدک آل کوثر است

چیزی ندارد این دو جهان غیر فاطمه  

دنیا چو گوی، در کفِ دستان حیدر است

 

ما غیرِ خیرِ فاطمه خیری ندیده ایم

هر نعمتی که هست سرِ خوان مادر است

آری به حرمت حرم ثامن الحجج

ایران حریم حضرت موسی بن جعفر است

اصلاً قسم به حضرت معصومه و رضا  

این مملکت هدیّۀ زهرای اطهر است

مکه مدینه سامره کرب و بلا نجف

تا کاظمین یکسره با قم برابر است

بالاترین زمان که پس از روز مادر است  

معصومه شاهد است، همین روز دختر است

آمد چه دختری که چو زینب کند قیام  

جان برادر است و رضا جان خواهر است

از مشهدِ شَهَنشَه و شیرازِ شاچراغ

تا قم حریم این دو سه خواهر برادر است

شوق زیارت و حرم و آب و دانه ام

یعنی که من کبوتر این آستانه ام

ای مرقد تو قبلۀ عالم ترا سلام  

ای امتدادِ سورۀ مریم ترا سلام

ای جانشین زینب و زهرا به حلم و صبر

جام طهور کوثر و زمزم ترا سلام

ای پارۀ تنِ همۀ آل مصطفی  

وی بضعۀ نبیِّ مکرّم ترا سلام

ای بارگاه قدسیِ تو آشیانه ای…

بر بهترین سلالۀ خاتم ترا سلام

آئینه دارِ معرفهُ الفاطمه تویی

ای رازدارِ خلقتِ آدم ترا سلام

باید ترا عقیلۀ دوّم صدا کنیم  

عِلم لدُن تُراست مسلّم، ترا سلام

یک نَخ ز چادر تو همان حبل محکم است  

ای بر عفاف،رشتۀ محکم ترا سلام

نیکان ترا ملیکۀ اسلام خوانده اند

ای وصف تو ز نَیّرِ أعظم ترا سلام

شد بارگاهِ قدسیِ تو کلبۀ مَلَک

آید ز هر فرشته دمادم ترا سلام

عشق رضا و شوق حریمت،دو بالِ عشق

با این دو بال،نیست در عالم زوالِ عشق

ما را اگر به کشور تو بار داده اند  

یعنی بما خزائنِ أسرار داده اند

بعد از ولای فاطمه و زینب و حسین  

بر زینبِ رضاست که این کار داده اند

تو خود نشانِ سلسلۀ این أمانتی

یعنی ترا ولایتِ أبرار داده اند

وقتی حدیث میکنی از جدِّ اکرمت

بر تو کلامِ فاطمه انگار داده اند

موسی سِرِشتی و گُلِ موسی بن جعفری

دین را نمک به کام تو بسیار داده اند

هستی فقیه و مجتهده در علومِ دهر

بر تو عجیب بینشِ بیدار داده اند

پا جای پای حجّتِ سرمد گذاشتی

با تو بما بشارت و إنذار داده اند

طی کرده ای چه ناب مسیرِ امام را

زیبات، نامِ قافله سالار داده اند

میخواستی که زائر کوی رضا شوی

بعد از عروج، رخصت دیدار داده اند