به مشک نقش زمین... التهاب باقی ماند...
شکست آینه... عکست بر آب باقی ماند...
...: " ستان تو جان مرا یا رسان به جانان... آب... "
یک از هزار دعا... مستجاب باقی ماند...
چنان به واقعه آمیخت... اشک و خون با آب...
به رد پای تو طعم شراب باقی ماند...
ز شرم معرکه... خورشید عقب نشینی کرد...
به جنگ سایه... نگاه رباب... باقی ماند...
چون آب غسل شهادت... برای قاسم... ریخت...
محاسن نرسیده... خضاب باقی ماند...
رحیل قافله زد ساربان به راه افتاد...
عقیق زخمی و خونین رکاب باقی ماند...
دواند نیزه، هجده پسر... و قافله را...
هزار دختر در اضطراب... باقی ماند...
تمام فاطمه های بنی اسد رفتند...
و لاشه سگ ابن الکلاب باقی ماند...
در این میانه... چهل روز... شام هر جایی...
چو روسپی گه کوفه... خراب باقی ماند..
ز بدر و خیبر و صفین... عمر کین دمشق...
و عمر عشق... چو مُرّ السحاب باقی ماند..
صحاری و جبل و بحر... آبرو بردند...
از آب غرق خجالت... سراب باقی ماند...
برهنه سر به زنان حرم مگو وقتی...
سه ساله... زیر کتک... با حجاب باقی ماند...
جواب «هل منِ..» تو.. از دروغ.. لبیک است..
شعار در عوض شعر ناب باقی ماند
شاعر:صمام علوی
- یکشنبه
- 29
- مرداد
- 1391
- ساعت
- 15:4
- نوشته شده توسط
- علی
میثم حاجی بگلو