سه روز گر چه روی بام خانه ماند تنش
کبوتران همه کردند سایه بر بدنش

زبام خانه تنش گرچه روی خاک افتاد
ولی نشد زسم اسب توتیا بدنش

لبش ز سوز عطش گرچه بود خشکیده
ولی نخورد دگر چوب بر لب و دهنش

هزار شکر که خواهر نداشت تا بیند
میان حجره در بسته دست و پا زدنش

غریب بود و سرش از بدن نگشت جدا
غریب بود و به غارت نرفت پیرهنش