دل زاره و بیقراره
دلشوره برا تو داره
اشکم را ببین روی دارالاماره
شرمنده ام از تو آقا
آواره شدی تو صحرا
آقا به مدینه برگرد جان زهرا
.ازغربتت آقا چشام گریونه     حالمو خدا میدونه
مسلم در شهر کوفه نیمه جونه    حالمو خدا میدونه
میرم اما قلبم برا تو خونه       حالمو خدا میدونه
واوایلا واویلا حسین واویلا حسین واویلا حسین واویلا
در شهر آقا شوری برپاس
در سینه ها بغض مولاس
صحبت سر چشمای زیبای سقاس
رحم بر دل خواهرت کن
بر قامت اکبرت کن
رحمی به دل رباب و اصغرت کن
چشمای حرمله ست پیِ گهواره       کوفه با تو دعوا داره
خولی واسه رأس تو نقشه داره      کوفه با تو دعوا داره
میده به بچه ش وعده ی گوشواره    کوفه با تو دعوا داره
واویلا واویلا حسین واویلا حسین واویلا حسین واویلا
وای از تو و حنجر تو
نعل سُم و پیکر تو
وقتی که بره روی نیزه سر تو
فکر توأم و سر تو
فکر تو و دختر تو
وقتی که بیاد تو کوفه خواهر تو
میترسم تکرارشه بازم مدینه     دستاشون آقا سنگینه
باور کن که کوفه و شام ننگینه    دستاشون آقا سنگینه
سیلی رو صورت گلات میشینه     دستاشون آقا سنگینه
واویلا واویلا حسین واویلا حسین واویلا حسبن واویلا
وای از دل خواهر تو
از اشکای دختر تو
کشته منو لحظه های آخر تو
روزی میرسه که آخر
تنها میشی بین لشگر
تو میزنی دست و پا در زیر خنجر
می افته جسمت روی خاک صحرا    جلوی چشای زهرا
جسمت با شمشیر میشه ارباً اربا     جلوی چشای زهرا
میزنن رأست را روی نیزه ها        جلوی چشای زهرا
واویلا واویلا حسین واویلا حسین واویلا حسین واویلا