ايراني ام ، رعيّـتِ موسي بن جعفرم
من شهـروندِ دولتِ موسي بن جعفرم
دنـبال هيـچ فرقه و حذبي نمي روم
در حيطه ي ولايتِ موسي بن جعفرم
مأمومم و به كوري مأمون پرست ها
دل داده ي امامتِ موسي بن جعفرم
در اوج فقـر رو به سُليمان نمي زنـم
وقتي گداي ساحتِ موسي بن جعفرم
هم شُـغل با مَنند تـمام ملائكـه
مشغول تا به خدمتِ موسي بن جعفرم
امروز،زير سايه ي الطـافِ دخترش
در حشر،جـزو أُمّتِ موسي بن جعفرم
با اين حُسين گفتن و زينب شنـيدنم
پيوسته در حمايتِ موسي بن جعفرم
مديون شدن به مردم دنيا بُـود گِـران
بر من كه زير منّتِ موسي بن جعفرم
با اينكه خاك پاي سگش هم نمي شوم
دربست وقفِ خدمت موسي بن جعفرم
دارم هـواي ديـدنِ "بابُ المُراد"را
چشم انتظارِ دعوتِ موسي بن جعفرم
ديديد اگـر كه بعد غديرم هـنوز شــاد
خوشحال از ولادتِ موسي بن جعفرم
بعد از غدير اگر كه به "ابـواء"* پر زدم
چون تشنه ي كرامتِ موسي بن جعفرم
يوسف ميا به جلوه گري پيش من كه من
ديوانه ي ملاحـتِ موسي بن جعفرم
گر پُشت هم به كعبه كنم روبه قبله ام
وقتي كه در زيارتِ موسي بن جعفرم
در آرزويِ بنده ي صالح شدن، مُدام
مُحـتاجِ اِستعـانتِ موسي بن جعفرم
از اينكه با امام رضا آشنا شـدم
ممنونِ لطفِ حضرتِ موسي بن جعفرم
حتّي براي قاتل خود نيز بد نخواست
حيران صبر و طاقتِ موسي بن جعفرم
هم سينه چاكِ روضه ي بابُ الحوائجم
هم كُشته ي مصيبتِ موسي بن جعفرم
از روي لاله گون شده ام در غمش بفهم
خونين دل از شهادتِ موسي بن جعفرم
آن ساقِ پاي خُرد شده شاهد است كه
من داغـدارِ غُـربتِ موسي بن جعفرم
*ابواء نام (روستايي بين مكه و مدينه است)
كه محلّ ولادت امام هفتم است