بِسْم‌ِ اللهِ الرَّحْمن‌ِ الرَّحيم‌ْ
اصل محبّت
«بحمدالله جان مردم و و جودشان به عشق و محبّت‌اهل‌بيت‌عليهم السّلام آميخته است و براي بلبلان گلزاراهل‌بيت‌عليهم السّلام اين فرصت هست كه عواطف و احساسات‌مردم را سيراب كنند.
از مدّاحي بايد براي پراكندن بهترين معارف اسلامي در باب‌اهل‌بيت‌عليهم السّلام استفاده كنيد. اين محبّت كه مردم دارندبايستي در خواندن شما و گفتن شما عميق و ريشه‌دار و آتشين‌و برافروخته شود.
تشيّع آيين محبّت است. خصوصيّت محبّت خصوصيّت تشيّع‌است. كم‌تر مكتبي، مسلكي، دين و آييني و طريقه‌اي را مثل تشيّع‌پيدا مي‌كنيد كه اين قدر با محبّت سر و كار داشته باشد و علت‌اينكه فكر تشيّع تا امروز با وجود آن همه مخالفتي كه با آن شده‌است باقي مانده، اين است كه ريشه در زلال محبّت دارد.
تشيّع دين تولّي' و تبرّي' است. آيين دوست داشتن و دشمن‌داشتن است و عاطفه در آن با فكر هماهنگ و همدوش است واينها خيلي مهم است. محبّت اصل سحرآميز عجيبي است، همين‌محبت شما و محبت اين مردم به حسين بن علي‌عليه‌السّلام‌ضامن حيات و بقاي اسلام است و اين معناي فرمايش امام است‌كه مي‌فرمودند: «عاشورا اسلام را نگه داشت». ايّام فاطميّه هم‌همين‌طور است، ولادت پيغمبر6 هم همين‌طور است. شمابايد با استفاده از اين هنر، اين محبت را در ميان مردم عمق‌ببخشيد، تر و تازه نگاه داريد و برافروخته كنيد.»
ديدار مقام معظّم رهبري با مدّاحان به مناسبت ولادت حضرت زهراسلام الله عليها
اولين خصوصيّت و ويژگي يك مدّاح واقعي، اخلا ص در عمل است‌او بايد واقعاً براي رضاي خدا اين كار را انجام دهد «عمل» بحر موّاج واقيانوس خطرناكي است كه عدم خلوص خيلي چيزها را در آن غرق‌كرده و از بين برده است و مطمئنّاً اين خلوص نيّت است كه به كار يك‌مدّاح ارزش مي‌دهد و بر نَفَس و حنجره‌ي او بركت مي‌بخشد.
در حديثي از رسول مكرّم اسلام6 آمده است كه:
«عمل را از براي خداوند خالص كن تا اندك آن تو را كفايت‌كند».
همچنين در حديث ديگري از امير مؤمنان‌عليه‌السّلام وارد شده كه:
«چندان در قيد بسياري عمل نباشيد و در قيد آن باشيد كه‌عملتان به درجه‌ي قبول برسد».
طاعت آن نيست كه بر خاك نهي پيشاني‌صدق پيش آر كه اخلاص به پيشاني نيست.
پايين‌ترين مرتبه‌ي اخلاص آن است كه انسان به همان اندازه كه دروُسع اوست عملي را به جا آورد و به وسيله‌ي خلوص نيّت، ارزش آن‌عمل كم و كوچك را بالا ببرد.
پس ذاكر اهل‌بيت‌عليهم السّلام نبايد اجازه دهد كه ميل به خواندن وهنر نمايي كردن در جمع، خداي ناكرده به رياكاري بيانجامد يا اينكه‌حق‌ّ همكارش ضايع شود.
انصافاً اگر مدّاح با اخلاص بخواند خودش بيش‌تر حال معنوي پيدامي‌كند و مردم هم وقتي ببينند كه او در بند صدا نيست و مخلصانه‌مي‌خواند بيش‌تر با خواندن او حال پيدا مي‌كنند.
- سه شنبه
- 13
- شهریور
- 1397
- ساعت
- 12:11
- نوشته شده توسط
- سجاد
ارسال دیدگاه