پر می کشد دلم به تمنای نیزه ات
دنیای دیگری شده دنیای نیزه ات
جانی بده دوباره... به من نه به دخترت
تا جان نیامده به لبش پای نیزه ات
ترسانده است فاطمه کوچک تورا
خون های جاری از قدوبالای نیزه ات
یک بوسه بود سهم من از آن گلوی خشک
باقیش گشته قسمت لبهای نیزه ات
بادست خط نیزه و خون گلوی تو
افتاده است هرقدم امضای نیزه ات
لج کرده است تیزی سرنیزه با سرت
چیزی نمانده از تو و دعوای نیزه ات
چرخیده است دیده ناپاکشان به ما
این قوم پست بعد تماشای نیزه ات
شاعر:محمد بیابانی
- سه شنبه
- 31
- مرداد
- 1391
- ساعت
- 16:5
- نوشته شده توسط
- علی
ارسال دیدگاه