کاروان میرسه به مکانی
که قراره بشه نردبانی
تا خدا و بشه تا قیامت
راهشون در جهان جاودانی
این زمین این زمین
چه نام داره میپرسه آقای ما
میگند غاضریه یا که نینوا
یه عده به اینجا میگند کربلا
اعوذ بک ، من کرب و بلا
مهیا کنید ... خیمه ها
که ای سرزمین، با غم هست عجین
میشه وادی ... روضه ها
امان ای امان (۳) واویلا
این زمین سرتا سر اضطرابه
تابش آفتابش عذابه
خشک میشه لبهای طفل شیرخوار
گریه کار مدامه ربابه
زینبه زینبه
که با عزت از ناقه می یاد پایین
رکابش دوش یاس ام البنین
میگفت بوی غربت میده این زمین
یا دهر اف لک ، امان از فلک
میخونه حسین ... زیر لب
از اینجا به بعد ، شهادت داره
اسارت داره ... یا زینب
امام ای امان (۳) واویلا
- پنج شنبه
- 15
- شهریور
- 1397
- ساعت
- 12:40
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
علی صمدی
ارسال دیدگاه