داداش مهلاً کمی آهسته تر آقا
بجونِ من کمی آهسته تر آقا
گل زهرا
تو این صحرا پر از دامه برادرجون
بپوش زیرِ زرِه جامه برادرجون
گل زهرا
تحمل کن بیام تا روبروی تو
بذار بوسه بگیرم از گلوی تو
گل زهرا
داره میاد بوی غربت بوی غارت
داره میاد خبر از حنجرِ پارَت
گل زهرا
باید آغاز کنم راهِ سفیری رو
کنم بر تن دیگه رختِ اسیری رو
گل زهرا
خیالِ تو باشه راحت که دخترها
همه محکم بِبندَن بندِ معجرها
گل زهرا
سرِ راهت نشسته دخترت تنها
میگه بابا رهایم کن از این غمها
گل زهرا
میگه با تو من آخه دخترم بابا
بکِش دست نوازش بر سرم بابا
گل زهرا
یتیم میشم میرم تا کوفه و تا شام
اسیر میشم، من و بارانِ سنگ از بام
گل زهرا