علمدارم رفت

ای وای  ای وای ، علمدارم رفت

ای وای  ای وای ، سپهدارم رفت

ای وای  ای وای ، مدد کارم رفت

تشنه تشنه ، ز گلزارم رفت

******

برادرم عباسم

امیر خوش انفاسم

ای خدایا تو ببین ، پاره تن از سر زین  بر زمین افتاده عباسم

دست و بازوی جدا ، شده صدپاره رها  این دلاورزاده عباسم

دل من در تب و تاب ، که نَمی قطرة آب  روی لب ننهاده عباسم

یل شیر افکن من ، سر به زیر افکن من  تشنه لب جان داده عباسم

 علمدار ( عباسم )

سپه دار ( عباسم )

ای وای ای وای ، علمدارم رفت

******

برادرم عباسم

امیر خوش انفاسم

درد دل با که کنم ، غم دل وا بکنم  شده ام بی یاور یاالله

به کجای جگرم ، غم یارم سپرم  که ندارم باور یاالله

بعد عباس جوان ، شده خونابه روان   از دوتا دیدة تر یاالله

در حرمگاه نگران ، دیدة تشنه لبان   عقبِ  آب  آور  یاالله

علمدار ( عباسم )

سپه دار ( عباسم )

ای وای ای وای ، علمدارم رفت

******

برادرم عباسم

امیر خوش انفاسم

ساقی لشکر من ، مهربان یاور من   رفت و تنها شده ام در میدان

او علمدارم بود ، بهترین یارم بود    مانده تا وقت وداع بر پیمان

من بنازم ادبش ، خشکیِ لعلِ لبش    زده با سنگ وفا بر شیطان

آنچنان جنگیده ، صف دون برچیده    که سپاهی شده از او حیران

علمدار ( عباسم )

سپه دار ( عباسم )

ای وای ای وای ، علمدارم رفت

******

برادرم عباسم

امیر خوش انفاسم

قد رعنایش را ، از سر و پایش را    به چه رویی نگرم صدپاره

چشم بینایش را ، ماه زیبایش را     زده سرنیزه یکی مکّاره

مشک امّید حرم ، پاره پاره نگرم    چه بگویم به گل شیرخواره

شعر سقّای حسین ، سوز غم های حسین    سروری گو همه جا همواره

علمدار ( عباسم )

سپه دار ( عباسم )

ای وای ای وای ، علمدارم رفت

******