یا عباس

یاعباس رأس حسین به نیزه ها  یاعباس آتش زدند به خیمه ها
یاعباس برس به داد خیمه ها    یاعباس آتش زدند به خیمه ها
یا عباس حرم  به زیر چکمه ها     یاعباس آتش زدند به خیمه ها
یا عباس زدند به دوش بچه ها    یاعباس آتش زدند به خیمه ها
یا عباس ببین غم یتیمه ها     یاعباس آتش زدند به خیمه ها
******
دیده ها بر علمِ توست کجایی عباس
بر دودستِ کرمِ توست کجایی عباس
خیمه در خیمه برادر عدو می تازد
انتظارِ قدمِ توست کجایی عباس

هر طرف کودک نازی دوان گردیده
اشک از دیدة آنان روان گردیده
به کجایی که به دادِ دل یاران برسی
دشت پامال قدم های خزان گردیده

یاعباس برس به داد خیمه ها    یاعباس آتش زدند به خیمه ها
یاعباس رأس حسین به نیزه ها  یاعباس آتش زدند به خیمه ها
******
هجمة سیلی و شلاق ز هر سو برپاست
آتش و سنگ نثار بدن و خیمة ماست
هر چه کینه به جهان بوده به قلب این هاست
به کجایی تو علمدار که زینب تنهاست

ردِّ پای سپه کین نمایان تر بین
روی نی دستِ عدو قافله ای از سر بین
گوشوار از گل طناز ربودند با زور
گوش خونین شده با گریه یک دختر بین

یا عباس حرم  به زیر چکمه ها    یاعباس آتش زدند به خیمه ها
یاعباس رأس حسین به نیزه ها  یاعباس آتش زدند به خیمه ها
******
می کنند مال و منال علوی را غارت
می زنند اهل و عیال نبوی بی غایت
دست و بازوی رسایت به کجا افتاده
تا به ضربی شکَنَد دست ستم بر عادت

کودکی نغمة آب آب عمو می خوانده
در دل خیمة آتش زده ای جا مانده
ای عمویی که به مهرآوریت  مشهوری
مددی ، شمر لعین طفل حسین ترسانده

یا عباس زدند به دوش بچه ها    یاعباس آتش زدند به خیمه ها
یاعباس رأس حسین به نیزه ها  یاعباس آتش زدند به خیمه ها
******
یک نفر رأس حسین را به سنان آویزد
از رگِ حنجره اش خون به زمین می ریزد
کاش بودی بدهی پاسخ این گستاخی
تا دگر کوفه از این بی ادبی پرهیزد

سروری ، دست ابالفضل پناه همه بود
نقطة عشق صغیران بنی فاطمه بود
رفت اما به لب زینب دلخون هر دم
بانگ عباس علمدار بیا زمزمه بود

یا عباس ببین غم یتیمه ها     یاعباس آتش زدند به خیمه ها
یاعباس رأس حسین به نیزه ها  یاعباس آتش زدند به خیمه ها
******