می رسد از ره پسرِ مکه و منا
روی لبِ کاروانیان پر از دعا
بین همه موج می زند فقط خدا
بوی جدایی رسد از این زمین به ما
أعوذُ بالله منَ الکرب  والبلا
خواهرم این خاک ، همه حاصل من است
تا به قیامت دیار و منزل من است
شور قیامت به پا در این دل من است
دست علمدار کند خیمه ها به پا
أعوذُ بالله منَ الکرب  والبلا
مرکبم انگار بیشتر نمی رود
مانده همین جا و پیش تر نمی رود
وعده همین جاست که دیگر نمی رود
خواهرم انگار رسیدیم نینوا
أعوذُ بالله منَ الکرب  والبلا
تا که شود از غم و از گریه دور باش
پیشِ عدو کوه ، ز حسِ غرور باش
ز کوفه تا شام عزیزم صبور باش
دیدی اگر رفت سر من به نیزه ها
أعوذُ بالله منَ الکرب  والبلا
قسمتت اینجاست غم بی برادری
بی کس و بی یار نه قاسم نه اکبری
عرش بلرزد ز ناله های مادری
داخل گودال می شود سرم جدا
أعوذُ بالله منَ الکرب  والبلا