کاش که در باغ اضطراب نیفتد
روی زمین شیشه ی گلاب نیفتد
چشم‌‌ ابوالفضل در حرم نگران است
پای علی اکبر از رکاب نیفتد
می‌رود ارباب مثل باز شکاری
شیر حرم از روی عقاب نیفتد
کرده کمین نیزه ای به قصد تقرب
نقشه کشیده‌ست از ثواب نیفتد!
آمده شیطان ز صحنه‌ عکس بگیرد
حرمله نزدیک‌ شد ز قاب نیفتد
فاطمه ی کربلاست حضرت زینب
آمده تا باز ابو تراب نیفتد
خیمه‌ی لیلا غریق اشک حرم شد
خانه‌ی کس اینچنین در آب نیفتد
گفت که از ما‌ گذشت کاش خدایا
ولوله در خیمه‌ ی رباب نیفتد