السلام علیک یا قمر بنی هاشم (ع) -( عباس (ع) ندارد امشب خیمه پناه )

1692

رباعی اول:

عباس (ع) ندارد امشب خیمه پناه

برگرد عمو گویی شد خیمه سیاه

برگرد تو "أَخْذ الثّار" هستی، ز چه روی

رفتیم به اسارت، آه، بی هیچ گناه

رباعی دوم:

از مشک تو می پیچد عشقت به حسین (ع)

از مشت تو می بارد شوقت به حسین (ع)

از دست تو می تابد آرمان حسین (ع)

آید دَمِ زهرا (س) از فرقت به حسین (ع)

رباعی سوم:

از مشک تو می پیچد آن بوی عَبیر

با نام تو می آید آن جود کَثیر

هر چند که آسمان نازد هم به مَهی

از فضل تو می تابد آن نور مَهیر

پ.ن:

وزن: مستفعل مفعولن مستفعل فع

عَبیر: ماده ای خوشبو مرکب از مشک و کافور

مه: قمر، ماه

مَهیر: ماه، قمر

فرمایش حضرت عباس (ع) هنگام اذن میدان خواستن از برادرش امام حسین (ع): "فِداکَ روحُ اَخیکَ یا سیِّدی! قَدْ ضاقَ صَدْری مِن حَیاةِ الدُّنْیا، وَ اُریدُ أَخْذَ الثّارِ مِن هؤُلاءِ الْمُنافِقیِنَ"

(جان برادرت فدایت، ای سرورم! سینه ام از زندگانی دنیا به تنگ آمده است، می خواهم از این منافقان انتقام [آن خون های پاک را] بگیرم!).

منبع: بحارالانوار علامه مجلسی