امام سجاد پس از دفن شهدا،برخاست و به سوی جسد مطهر پدر رفت.او را در آغوش کشید،مقداری از خاک را کنار زد.قبری که از پیش حَفر شده بود و یک صندوق[ضریح کوچک]نمایان شد.دست هایش را گشود و به زیر کمر پدر برد و گفت:
"[بسم اللّه و باللّه و فی سبیل اللّه و علی ملّة رسول اللّه،صدق اللّه و رسوله، ماشاءاللّه لا حول و لا قوة إلّا باللّه العظیم]".
سپس جنازه پدر را به تنهایی بلند کرد و به درون قبر گذاشت و نگذاشت کسی کمکش کند.حضرت به بنی اسد فرمود:
"همراه من کسی هست که به من کمک می کند[و شما او را نمی بینید]".
وقتی جنازه در قبر آرمید،امام سجاد صورتش را به صورت او گذاشت و گفت:
"خوشا به حال زمینی که بدن مطهر تو در آن دفن شده است،پس از تو دنیا تاریک شد و آخرت با نور وجودت روشن گردید. شب ها،دیگر خواب به چشمانم نمی آید و تا پایان عمر،حزن و اندوهمان تمام نخواهد شد،آیا می شود خدا جان ما را هم بگیرد تا نزد تو بیاییم؟[علیک منّی السلام یابن رسول اللّه و رحمة اللّه و برکاته]".
پس از پایان مراسم تدفین،روی قبر نوشت:
[هذا قبر الحسین بن علی بن ابی طالب الذی قتلوه عطشاناً غریباً_این قبر حسین بن علی بن ابی طالب است،همان که او را تشنه و غریبانه کشتند].
?مقتل مقرم،ص۳۸۵_۳۸۶