دعبلِ خزائی می گوید،جدِّ او یعنی،بنت مالک خزاعی،درختی را که از آنِ امّ معبد خزاعی بود و به برکت آبِ وضوی پیامبر دوباره روییده بود دیده است.
می گوید:رسول گرامی اسلام در کنار آن درختِ خشک وضو گرفت.پس از مدتی به برکت آن،درخت برگ و بار داد و به ثمر نشست،اما زمانی که پیامبر از دنیا رفت میوه درخت کم شد.
و پس از شهادت امیرالمومنین(ع)دیگر میوه نداد،و تنها از برگ آن برای مداوای بیماری هایشان استفاده می کردند.بعد از مدتی دیدند از درخت خون می چکد،از دیدن این صحنه به اضطراب و نگرانی افتادند.
شب صدای گریه و شیون شنیدند اما هر چه جستجو کردند کسی را ندیدند.پس از آن،خبر رسید که امام حسین(ع)در همان هنگامی که خون از درخت می چکید به شهادت رسیده است.
?مقتل مقرم،ص۳۵۹
?مقتل خوارزمی،ج۱،ص۱۰۰