حضرت زینب(س)فریاد زد:
"وامحمدا،وا ابتاه،وا علیا،وا جعفرا،وا حمزتا!هذا حسین بالعراء،صریح بکربلا!_این حسین است که عریان روی خاک کربلا افتاده است".
آن گاه گفت:
"ای کاش آسمان به زمین می افتاد،ای کاش کوه ها به زمین می ریخت".
نزد امام حسین رسید،عمر سعد و تعدادی از سربازانش در نزدیکی امام ایستاده بودند. حضرت واپسین نفس هایش را می کشید.
حضرت زینب خطاب به عمر سعد فرمود:
"ای عمر!حسین را می کشند و نگاه می کنی؟"
عمر سعد در حالی که اشک دیدگانش بر روی صورتش می ریخت صورتش را از حضرت زینب برگرداند.
حضرت زینب فرمود:
"وای بر شما،آیا یک مسلمان در میان شما نیست؟"
کسی پاسخ او را نداد.آن گاه عمر سعد خطاب به لشکرش گفت:بیایید به داخل گودال و راحتش کنید.
شمر نزد امام حسین آمد،زانو زد و بعد روی سینه حضرت نشست.ریش های مقدسِ حضرت را به دست گرفت و ۱۲ضربه با شمشیر به پیکر نیمه جان حضرت زد و سر مقدسش را از بدن جدا نمود.
?مقتل مقرم،ص۳۴۷_۳۴۸
?تاریخ طبری،ج۶،ص۲۵۹
?لهوف،ص۷۳
?مقتل خوارزمی،ج۲،ص۳۷
?کامل ابن اثیر،ج۴،ص۳۲
?مقتل عوالم،ص۱۰۰
?مقتل خوارزمی،ج۶،ص۳۶