ابن سعد لشکری را مأمور کرد تا فرات را به محاصره ی خویش درآوردند و مانع رسیدن امام حسین(ع) به فرات شدند.با این وضع دیگر اصحاب امام نتوانستند به آب دسترسی پیدا کنند،تا آن جا که تشنگی به آنها فشار آورد و آنها را در مضیقه گذاشت.امام که دید این گونه است وسیله ای همچون تیشه به دست گرفت و پشت خیمه ی زن ها رفت.در آن جا ۹ قدم به سمت قبله جلو رفت و زمین را حفر کرد.چشمه ی آب کوچکی ظاهر شد که آب خنکی داشت.همه از آن آب نوشیدند و سپس چشمه ناپدید شد و دیگر هیچ اثری از آن دیده نشد.

مقتل مقرم،ص۲۴۴ و ۲۴۵