یا رقیه(س)

ای شام فلا تقهر، این بچه یتیم است

از جور زمان گوشه ویرانه مقیم است



خوردست بسی سیلی وبس ضربه شلاق

از دست توان داده در احوال وخیم است



این دخت سه ساله شده چون مادر سادات

چون جده ی خود داغ پدر دیده،الیم است



دیدست به خوابش که پدر آمده آنجا

بیدار شده گریه کنان یاد قدیم است



دورش همه زنهای حرم حلقه ببستند

با زاری او هر که در این گریه سهیم است



زینب به سر او بکشد دست نوازش

از بعد پدر عمه بر او یار وندیم است



آوردن سر بهر یتیم هست جنایت

این کار فقط سرزده از خلق لئیم است



گفتا که بیا عمه نسیمی بوزیدست

همراه نسیم از پدرم عطر وشمیم است



شعر:اسماعیل تقوایی