همراه عمه، پا به پایِ کربلا بودی
بعد ِ عمو، مشکل گشایِ کربلا بودی
می سوختی در تب ولی تاریخ آورده ست
مثل پدر؛ دارالشفایِ کربلا بودی
قنداقه، معجر، علقمه، گودال، تل، آتش...
مجموعه ای از داغ های کربلا بودی
با خطبه ای کوبنده مثل کوه پابرجا
ناجی شدی! رمز بقایِ کربلا بودی
هم روضه خوان، هم گریه کن، هم سینه زن، قطعاً-
عینی ترین صاحب-عزای ِ کربلا بودی
تو یک علی بن الحسین بنِ علی(ع) امّا؛
صد کربلایِ کربلایِ کربلا بودی
یک بغض ِ سی ساله گلوگیرِ تو شد بسکه
هر لحظه در حال و هوایِ کربلا بودی!
- جمعه
- 13
- مهر
- 1397
- ساعت
- 12:37
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
مرضیه عاطفی
ارسال دیدگاه