یا رقیه بنت الحسین (س)
رقیه کنج ویران با تنی تبدار می گرید
کنارش عمه اش زینب به یاد یار می گرید

به رویا دیده بابا را، به یاد خواب شیرینش
دلش تنگ پدر گشته شده بیدار می گرید

هرآنکس ساکن ویرانسرا باشد بود نالان
به دورش حلقه بسته دیده اش خونبار
می گرید

به یاد دختر آید خاطرات قبل عاشورا
زبابا و عمو یاد آیدش رخسار می گرید

به یاد آرد آغوش علی اکبر گل لیلا
به یاد اصغر آن نو غنچه ی گلزار می گرید

به یاد آرد مدینه،عزت آل پیمبر را
کنون از سختی دوران کج رفتار می گرید

به یاد آرد غروب غارت واز هول خصم دون
دویدنها بروی خاک ناهموار، می گرید

چو می آرند بهرش آن سر خونین بابایش
زبان بگرفته گوید درد دل بسیار می گرید

سر بابا گذارد روی سینه ناله ها دارد
به یاد پیکر بی سر به حالی زار می گرید

کنون که دیده بابا را، ندارد آرزو دیگر
دگر از زندگانی اش شده بیزار میگرید

سه ساله ساکت است وروح او پیوسته بر بابا
زند بر سر کنارش زینب وبسیار می گرید

شعر:اسماعیل تقوایی