متوكل عباسى نخستين خليفه اى است كه با جسارت هر چه تمام تر براى محو آثار شهيدان كربلا تلاش كرد. او در 236 ق قبر امام، خانه‌ها و سراهاى پيرامون آن را به كلى ويران كرد. حتى دستور داد تا زمين آن را شخم زنند و بذر بپاشند و بر قبر آب ببندند و مردم را از زيارت آن مقام باز دارند. 

آب در اطراف قبر مطهر دور زد و از اين رو آن جا 

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌به حائرالحسين معروف شد. 

اين واقعه را شيخ طوسى به نقل از شاهدى عينى توصيف كرده است. او مى گويد: «ديدم زمين و مكان مقبره امام حسين عليه السلام و شهيدان كربلا را شخم زده اند و در آن نهرها جارى كرده اند، گاوها بر آن مى راندند و كشاورزان در آن كشت مى كردند و من خود به چشم خويشتن مى ديدم كه چگونه گاوها وقتى براى شخم زدن به مكان قبر مى رسند از چپ و راست آن مى گذرند و هرچه بر آن‌ها تازيانه مى زنند بر روى قبرها حركت نمى كنند». 

اين اقدام ستم كارانه متوكل باعث بروز شورش در جامعه شد و عده اى از درباريان، به فرماندهى فرزند متوكل، بر او شوريدند و او را به قتل رساندند.

منبع

عتبات عاليات عراق صفحه ١٠٤