اى واى ، خودم ديدم چجور تنش رو
اينجا به خاك و خون كشيدن
پيش چشاى مادر من
سر از تن حسين بريدن
اى واى ، ديگه شدم از زندگي سير
چيكار كنم ، تو غل و زنجير
چجورى بردارم تنش رو
از زير تير و سنگ و شمشير
حسين حسين غريب مادر (٤)
داداش ، همين كه توچشاتو بستى
تو قتلگاه به خون نشستى
ريختن تو خيمه ها يه عده
تو اوج نامردى و پستى
داداش، پاشو ببين چه بي شكيبم
بعد تو غم شده نصيبم
تمام پيكرم شده درد
به داد من برس طبيبم
حسين حسين غريب مادر (٤)
داداش، ريختن تو خيمه بي بهونه
زدن ما رو با تازيونه
حق بده خواهر بعد داغت
يه لحظه تو دنيا نمونه
انگار ، كرببلا قحطيه آبه
دنياى بچه ها سرابه
اين همه غم تو دله اما
غصه ى ما طفل ربابه
حسين حسين غريب مادر (٤)
داداش، حق بده كه اروم نگيرم
حق بده كه برات بميرم
خوب شد كه نيستى و ببيني
تو دست دشمنات اسيرم
داداش ، يه بار ديگه چشاتو بردار
به من بگو كجاس علمدار
بلند نشى مى بينى زينب
داره مى ره ميون بازار
حسين حسين غريب مادر (٤)
پاشو ، نفهمه دشمن بى پناهم
نبينه بين سوز و آهم
ببين به گريه هام مى خندن
كشته ى بين قتلگاهم
پاشو ، غروبه موقع نمازه
كشتن تو برام يه رازه
كاش نمى ديدم توى گودال
اسبا ميان با نعل تازه
حسين حسين غريب مادر (٤)
داداش. يادته تو وداع آخر
رقيه تو با چشماى تر
يادت نره كنج خرابه
قول دادى به سه ساله دختر
انگار ، كرببلا آخر دنياس
چى شد خداى شور و احساس
ببينه كه مى رم اسارت
بگو كجاس داداشم عباس
حسين حسين غريب مادر (٤)
پاشو. ببين سكينه بى قراره
رقيه جون آروم نداره
ببين نقاب صورتاشون
بعد تو شد آستين پاره
ببين ، نموند يه محرمى برامون
بچه هاتو ببين هراسون
اي زينت دوش پيمبر
خوابيدى بين اين بيابون
حسين حسين غريب مادر (٤)
داداش ، دلم به شور و التهابه
ببين مى ريم كنج خرابه
يادم نمى ره اينكه ديدم
تنت به زير آفتابه
داداش ، بجاى اشك از زخم پلكات
بايد برامون خون بريزى
اگه ببينى كه يه عده
ما رو مى خوان برا كنيزى
حسين حسين غريب مادر (٤)
- پنج شنبه
- 26
- مهر
- 1397
- ساعت
- 14:35
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
اصغر چرمی
ارسال دیدگاه