از هنگام انتقال خلافت به بغداد تا عصر حاضر، در منابع درباره سامراء سخن چندانى نيست و اين شهر به سبب وجود مزار و مرقد عسكريين هم چنان آبادان و پابرجا مانده است. اما براساس گفته هاى سياحان در عصر قاجار، اين شهر داراى سه دروازه بود؛ يكى دروازه بغداد، ديگرى دروازه شريعه (جايى كه مردم از شط مى توانند آب بردارند) و سومى دروازه قاعد كه نام قبيله اى از عرب بود.
اديب الملك از كسانى است كه در دوره قاجار اين شهر را ديده و چنين مى ستايد:
«هواى سامره چون بهشت است و خاكش عنبر سرشت. اكثر از سنگ ريزه هايش سليمانى است و سبز و زرد و مرجانى، زيرا كه از كثرت خوش هوا در آن دشت باصفا، سنگش بدان طريق مصفا شود»
منبع
عتبات عاليات عراق دكتر قاعدان صفحه ١٩٦
- جمعه
- 27
- مهر
- 1397
- ساعت
- 12:16
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
ارسال دیدگاه