ای آنکه خاک را به نظر کیمیا کنی
آیا شود که گوشه ی چشمی به ماکنی ؟!

ای با وفا ، طبیب دل بی قرار من
درمانده آمدم که تو دردم دوا کنی

من آمدم به سوی تو عاشق ترم کنی
بر درد بی دوای غمت مبتلا کنی

از تو به غیر تو بخدا من نخواستم
آقا نمیشود نگهی بر گدا کنی ؟

یک سال مزد نوکری ام را نخواستم
مزدم همین بود که مرا یک دعا کنی

گفتم به جای مزد فقط مادر مرا
این اربعین ، زائر کرب و بلا کنی

گرچه بدم ، برای تو خیری نداشتم
حق میدهم به هجر حرم مبتلا کنی

درمانده ام ، فقیرم و هم بی نواترین
رحمی نمیشود به دل این گدا کنی ؟!

دعوت نمیکنی به حرم “زائرت “شوم ؟!
ای آنکه خاک را به نظر کیمیا کنی



رامین برومند (زائر)