حضرت در روز جمعه هشتم ماه ربيع الثانى سال 232 ه. ق. در مدينه منوره، طلوع كرد.

پدر بزرگوارش امام هادى عليه السلام در 28 جمادى الثانى، سال 254 ه. ق. در 40 سالگى به دست خليفه عباسى «المعتز باللَّه» در شهر سامرا به شهادت رسيد و پيكر پاكش در خانه مسكونى آن حضرت به خاك سپرده شد. مادر گراميش، «حُدَيث» بانويى بزرگوار، با تقوا و نيكوكار بود. از ديگر نام هاى او «سوسن»، «سليل» و «جدّه» است. قبل از آنكه امام هادى عليه السلام با آن بانو ازدواج كند، 

امام جواد عليه السلام در وصف او گفت:

«سليل؛ يعنى بيرون كشيده از هر آفت و پليدى و ناپاكى (بعد، از آينده او خبر داد و فرمود: ) اى سليل، زود است خداوند به تو، حجت خود را عطا فرمايد كه زمين را از عدل پر كند، بعد از آنكه از ستم پر شده باشد. »

«حُديث» با امام هادى عليه السلام در سال 231 ه. ق. ازداوج كرد و از ثمرات آن، طلوع خورشيد درخشان امام حسن عسكرى عليه السلام بود.

«عسكرى» از مشهورترين القاب آن حضرت است؛ همان طور كه امام هادى عليه السلام را به اين لفظ لقب داده اند. عسكر محله اى بوده در شهر سامرا كه لشكرگاه و محل توقف سپاه خلفاى عباسى در آنجا قرار داشت. خلفاى عباسى براى زيرنظر داشتن فعاليتهاى فرهنگى، علمى و سياسى امام هادى عليه السلام، آن حضرت را در سال 236 ه. ق. از مدينه به سامرا انتقال و در محله عسكر سكونت دادند و به اين خاطر به آن حضرت و فرزندش امام حسن عليه السلام عسكرى گفته اند.

از ديگر القاب آن حضرت، كه در روايات معصومين عليهم السلام نيز آمده است، عبارت است از:

فاضل، امين، نقى، طاهر، ناطق عن اللَّه، مؤمن باللَّه، مرشد الى اللَّه، علّام، ولى اللَّه، خزانةالوصيّين، مهتدى، مضى ء، شافى، شفيع، سخى و...

منبع

ره توشه عتبات صفات ٤٢٩-٤٣٠