حسین فاطمه، در آن اوّل‌نگاه، چه کردی با دلم
به لطفت یا حسین، قبولم می‌کنی، اگر ناقابلم
به جان مادرت مرانم از درت
پشیمانم حسین حسین جانم حسین
من افکندم تو را، به دست دشمنان، خطا کردم خطا
تو بخشیدی مرا، ز لطف بیکران، عطا کردی عطا
تو خورشید سحر من از شب تیره‌تر
بتابانم حسین حسین جانم حسین
لب من تشنه بود، تو آبم داده‌ای، خریدی جان من
کنون شرمنده‌ام، چرا لب تشنه‌ای، تو ای مهمان من
تو باشی در محن پس از تو زنده من
نمی‌مانم حسین حسین جانم حسین
من آن حرّم اگر، تو آزادم کنی، دلم را مشکنی
به میدان وفا، منم سرباز تو، تو مولای منی
شوم قربان تو بلا گردان تو
تویی جانم حسین حسین جانم حسین
من آن آزاده‌ام، که یکبار دگر، ز مادر زاده‌ام
یزیدی کی شوم، حسینی بوده‌ام، به تو دل داده‌ام
به عشقت دلخوشم ســراپـا آتشـم
بسوزانم حسین حسین جانم حسین
فانوسهای اشک 2 – جعفر رسول زاده ( آشفته
منبع:سایت مدایح
- یکشنبه
- 5
- شهریور
- 1391
- ساعت
- 12:40
- نوشته شده توسط
- جواد
ارسال دیدگاه